Moi Drodzy,
„Na ten Czas” – tak zatytułowałem wiadomość do Was wszystkich, którzy przez kolejne kilka dni będziecie mogli jeszcze raz zmierzyć się z rozważaniami i muzyką zawartą na naszej płycie „Nowa Nadzieja – Zawierzenie. Gra idzie o człowieka, o Europę”. Płycie, której już sam tytuł daje do myślenia i do podjęcia go w głębi serca każdego z nas, i w odniesieniu do tego Czasu, który teraz przeżywamy, Czasu Wielkiego Postu, i do tego Czasu, który jest Czasem zmagania się każdego z nas z sytuacją epidemii choroby Koronawirusa (COVID-19) w naszej Ojczyźnie.
Pierwsze rozważanie jest zatytułowane: „Nadzieja jako akt powiernictwa” i kończy się jakże ważnymi, i aktualnymi słowami: „Taka chwila, jaką teraz przeżywacie, jest dla każdego z was próbą jakiejś nadziei”.
Z pozdrowieniami
Adam M. Cieśla
Suita
Bo w gruncie rzeczy gra idzie o człowieka
Bo w gruncie rzeczy gra idzie o człowieka
Życie na tym polega, że nie można w nim uniknąć cierpienia. Zawsze jakieś cierpienie człowieka dopadnie i wgryzie się w jego ciało, w jego duszę. I chodzi teraz tylko o to, żeby wybrać sobie towarzysza cierpienia. Człowiek powinien w momencie cierpienia wybrać Jezusa Chrystusa i łączyć swoje cierpienie z Jego cierpieniem. Kto to potrafi, ten na zewnątrz będzie promieniował radością. Ten nie tylko potrafi znieść swoje cierpienie, kiedy potrafi zamieniać je na radość, na szczęście. Mamy u Świętego Pawła taki piękny tekst, w którym święty Paweł pyta: co, kto potrafi nas odłączyć od miłości Chrystusowej? Czy ból, czy prześladowanie, czy cierpienie? Święty Paweł powiada, że wszystkie te doświadczenia są w gruncie rzeczy okazją do tego, żeby się połączyć z Jezusem Chrystusem. Cierpisz – Chrystus także cierpiał. Niesiesz krzyż – Chrystus także niósł krzyż. To połączenie z Jezusem Chrystusem zamienia krzyż na radość doskonałą.
Mamy zatem obraz człowieka franciszkańskiego. Bo w gruncie rzeczy gra idzie o człowieka. Gra idzie o to, co w człowieku jest najistotniejsze.
Zobacz poprzednią część, kliknij tutaj