Podsumowanie realizacji „Projektu Inkubator Innowacji Społecznych Wielkich Jutra – Usługi Opiekuńcze dla Osób Zależnych”
W okresie od października 2017r. do kwietnia 2018 r. Krakowskie Hospicjum dla Dzieci im ks. Józefa Tischnera zrealizowało innowacyjny, samodzielnie przygotowany projekt polegający na rekrutacji uczestniczek i zmotywowaniu do odbycia 90 godzin szkolenia merytorycznego oraz 1200 godzin praktyki w rodzinach dzieci nieuleczalnie chorych, celem uzyskania kompetencji opiekuna dziecka o wyjątkowych potrzebach opiekuńczych.
Realizacja innowacyjnych działań projektowych w części merytorycznej i praktycznej po stronie prowadzących, uczestniczek i rodzin korzystających było dla Hospicjum jako instytucji ogromnym wyzwaniem. Połączenie realizacji w jednym czasie trzech znaczących celów:
1. Pomocy rodzinom zmagającym się z nieuleczalną chorobą dziecka,
2. Pomocy Matkom po stracie dziecka w ich osobistej pracy z żałobą oraz w wykorzystaniu unikatowych doświadczeń,
3. Podniesienie jakości i komplementarności świadczonej opieki w Krakowskim Hospicjum dla Dzieci poprzez wprowadzenie do rodziny profesjonalnego opiekuna dającego wytchnienie potrzebującym rodzicom, propagowanie idei paliatywno-hospicyjnej,
okazało się być niebywale cenne. Przyczyniło się bowiem do podniesienia szeroko rozumianej jakości życia obu grup odniesienia oraz jakości sprawowanej opieki i wsparcia w niepoznanym dotąd wymiarze. Dzięki skrupulatnej realizacji zaplanowanych działań udało się w pełni osiągnąć główny cel wprowadzenia innowacji społecznej:
Cel główny: zwiększenie wsparcia dla rodziców dzieci nieuleczalnie chorych (ze szczególnym uwzględnieniem matek), nie uzyskujących wystarczającej pomocy instytucjonalnej w tym zakresie poprzez wprowadzenie profesjonalnie przygotowanego opiekuna (matki po stracie dziecka korzystającej ze swoich doświadczeń).
Wszystkie 16 rodzin biorących udział projekcie nigdy wcześniej nie otrzymywała pomocy ze strony profesjonalnego opiekuna. Trud opieki nad nieuleczalnie chorym dzieckiem spoczywał dotąd tylko i wyłącznie na barkach rodziców, w dużej mierze Matek, opcjonalnie przy pomocy innych członków rodziny (babcie, ciocie). Pomimo starań, rodzinom nie udało się otrzymać wsparcia na poziomie dostępnych form instytucjonalnych ( strach przed odpowiedzialnością, brak kwalifikacji).
Wprowadzenie opiekunów merytorycznie przygotowanych do opieki nad dzieckiem nieuleczalnie chorym, dodatkowo posiadających własne doświadczenia, przyniosło rodzicom dziecka ulgę, a nie rzadko pozwoliło na pierwsze doznania innych niż dotąd form odpoczynku i bycia w relacji ( z małżonkiem, zdrowymi dziećmi, samym sobą). Ponadto zrealizowany projekt umożliwił matkom po stracie/nieaktywnym zawodowo testowanie powrotu na rynek pracy, a także uzyskanie nowych kwalifikacji. Dużą korzyścią osobistą uczestniczek wynikającą z udziału w innowacji jest podniesienie poczucia wartości siebie i przeformułowanie swoich doświadczeń straty z traumy na wartość umożliwiającą dokonanie osobistego wzrostu.