Istnieje tekst ukazujący te wszystkie powiązania we wizji odzwierciedlającej całość teologii biblijnej. Jest to hymn o Chrystusie z Listu do Filipian 2,5-11. Posłuchajmy jego brzmienia:
,,To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie.
On, istniejąc w postaci Bożej,
nie skorzystał ze sposobności,
aby na równi być z Bogiem,
lecz ogołocił samego siebie,
przyjąwszy postać sługi,
stawszy się podobnym do ludzi.
A w zewnętrznym przejawie uznany za człowieka,
uniżył samego siebie,
stawszy się posłusznym aż do śmierci –
i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył
i darował Mu imię
ponad wszelkie imię,
aby na imię Jezusa
zgięło się każde kolano
istot niebieskich i ziemskich i podziemnych.
I aby wszelki język wyznał,
że Jezus Chrystus jest Panem –
ku chwale Boga Ojca”.
Włączona jest w te wiersze przysięga Boga znajdująca się w Księdze Izajasza (45,23): ,,Przede Mną się zegnie wszelkie kolano, wszelki język na Mnie przysięgać będzie mówiąc: Jedynie u Pana jest sprawiedliwość i moc”. W tych słowach z końca czasu wygnania wyczuwa się zwycięską radość, powracającego z niewoli Izraela. Przeżywa on triumf swego Boga, który potężnych władców, zarówno Nabuchodonozora, jak i Cyrusa, ma za swe sługi. Poprzez wygnanie i kres wygnania, poprzez zwycięstwo i upadek Babilonu, Bóg okazuje, że jest prawdziwym Panem dziejów, Królem królów tej ziemi, bo oni wszyscy stoją ostatecznie w Jego służbie. Jednak pomimo przeżycia spełnienia słowa Księgi muszą być jeszcze ujęte w czasie przyszłym. Poganie nie wiedzą jeszcze, że nie realizują własnych planów, ale że są sługami Jahwe. Jeszcze nie nadeszła godzina, w której wyznają Jego imię. I oto w Liście do Filipian dotychczasowe futurum przechodzi w czas teraźniejszy. Chrześcijanie przeżywają tę niesłychaną radość, że czas przyszły stał się teraźniejszością, bo oto następuje rzecz niewyobrażalna: poganie rzeczywiście zginają kolana przed Jahwe w postaci Jezusa, modlą się słowami Jego Credo, uznają Nim Boga całego świata. Liturgia chrześcijańska i wiara chrześcijańska opiera się na tej radości spełnienia. Słowo prawdą się stało.
Źródło: Eschatologia – śmierć i życie wieczne, Benedykt XVI (Joseph Ratzinger), str. 80-81