Zaproszenie na debatę “Godność człowieka wobec śmierci — Dziecko”

Miejsce: Siedziba Instytutu Myśli Józefa Tischnera przy ul. Sławkowskiej 14, I. p. Kraków
Bezpłatne wejściówki można otrzymać pisząc na adres: [email protected]

DEBATA I
18.10 (środa) godz. 18:00

Godność człowieka wobec śmierci — Dziecko

z Jolantą Goździk rozmawia Krystyna Ablewicz

To może przydarzyć się każdemu, choć niemal każdy, komu się to przydarzy pyta: „Dlaczego ja?” Śmiertelna choroba dziecka to sytuacja graniczna, jak sama śmierć. Nikt nie może nas w niej zastąpić, nikt nie może zdjąć z nas odpowiedzialności za wybory, które musimy wówczas podejmować. To wybory, przed którymi stoi każda rodzina osoby terminalnie chorej, ale w przypadku dziecka wydaje się jeszcze bardziej trudna.

Walczyć wbrew beznadziei, szukać ratunku za wszelką cenę, nawet kiedy fachowcy mówią, że nie ma już ratunku? Czy może zostawić tę szamotaninę, by być z tym o kogo walczę – nie przegapić już ani jednej chwili?

Nasz gość – dr hab. Jolanta Goździk z Krakowskiego Hospicjum dla Dzieci im. Ks. Józefa Tischnera – od lat towarzyszy chorym dzieciom i ich rodzinom. Pracuje również w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Prokocimiu (jest kierownikiem  Ośrodka Transplantacji). Zna więc z pierwszej ręki konsekwencje tych tragicznych wyborów: zna szpital i jego procedury oraz praktykę hospicjum, które opiekuje się terminalnie chorymi dziećmi w ich własnych domach. Rozmowę poprowadzi dr hab. Krystyna Ablewicz, pedagog i psychoterapeutka, prof. Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Serdecznie zapraszamy!

Wszelkich informacji udziela:
Maria Karolczak
tel. 606 886 942
Instytut Myśli Józefa Tischnera
ul. Sławkowska 14 (I piętro)
31-014 Kraków

tel. +48 661-13-13-31
www.tischner.org.pl

Filozoficzne Forum Obywatelskiego Dialogu – cykl IMJT

Żyjemy dziś – i to nie tylko w Polsce – jakby w wieży Babel. Ludzie mówią do siebie, ale się nie rozumieją, używają tych samych słów, ale nadają im przeciwstawne znaczenie. W końcu przestają nawet siebie słuchać, bo niezrozumiałe słowa innych stają się w ich odbiorze tylko męczącym chaotycznym jazgotem. Z tego wszystkiego narasta niepokój, napięcie, poczucie zagrożenia, które przeradza się w agresję. Jak się temu przeciwstawić, jak sobie z tym poradzić? Czy i jak rozmawiać z tymi, których przekonania wydają nam się albo absurdalne, albo wręcz niebezpieczne? Nie jesteśmy tutaj bynajmniej bezradni, bo nie jest to przecież sytuacja nowa. Towarzyszy nam ona – w mniejszym, czy większym stopniu – przez całe ludzkie dzieje, począwszy właśnie od mitycznej i archetypicznej wieży Babel. Wypracowano odpowiednie narzędzia powstrzymywania owego komunikacyjnego chaosu. Zawdzięczmy to przede wszystkim rzetelnemu myśleniu – dorobkowi filozofii i filozofów.

Korzystając z takich filozoficznych narzędzi, chcielibyśmy wspólnie porozmawiać o tym, co
nas najgłębiej porusza i co nas dziś najbardziej boli. W czasie kolejnych spotkań
podejmować będziemy konkretne tematy, nie unikając tych najbardziej drażliwych.