3 lipca przypada święto św. Tomasza – jednego z dwunastu apostołów Jezusa i jednocześnie patrona Indii, Portugalii, architektów, budowniczych, cieśli, geodetów, murarzy, stolarzy, małżeństw i teologów.
Tomasz, zwany także Didymos (tzn. bliźniak), należał do ścisłego grona 12 apostołów. Ewangelie wspominają go, kiedy jest gotów pójść z Jezusem na śmierć (J 11, 16); w Wieczerniku podczas Ostatniej Wieczerzy (J 14, 5); osiem dni po zmartwychwstaniu, kiedy ze sceptycyzmem wkłada rękę w bok Jezusa (J 20, 19-29); nad Jeziorem Genezaret, gdy jest świadkiem cudownego połowu ryb po zmartwychwstaniu Jezusa (J 21, 2).
Święty Tomasz jest w rodzaju duchowego architekta nie tylko w sferze wiary, ale w wymiarze budowania, tworzenia na chwałę Bożą. Jest adresatem modlitw wiernych w chwilach zwątpień.
Święty Tomasz Apostoł zwany był również Didymos, co znaczy – bliźniak.
Św. Tomasz występuje na kartach Ewangelii jako człowiek pozornie pełen sprzeczności. Z jednej strony przed wyruszeniem Pana do Jerozolimy mówi on do współuczniów: „Pójdźmy i my, abyśmy z nim umarli”, z drugiej niedowierza im, gdy opowiadają o zmartwychwstaniu Pańskim, stąd przylgnął do niego przydomek „niewiernego”
Kościół Święty podaje nieco może zaskakującą wykładnię owego zwątpienia Tomaszowego – zwraca bowiem uwagę na jego wartość jako rozumowe poszukiwanie Pana Boga, a nie poprzestawanie na opinii innych osób. W takim kontekście „niewierny” Tomasz staje się pierwszym apologetą Kościoła – daje niejako wzór przyszłej apologetyki, czyli dziedziny nauki zajmującej się rozumowym i historycznym dowodzeniem prawdziwości objawionej religii. Jego zwątpienie staje się dla nas wzmocnieniem i dowodem wiary. Mówił o tym święty Grzegorz Wielki w jednej ze swych homilii, przypadającej na dzień wspomnienia tegoż Apostoła: „Więcej mianowicie nam Tomasza niewiara do wiary służy niż wiara wiernych uczniów, ponieważ kiedy ten do wiary został doprowadzony przez dotyk, nasz rozum odłożył wszelką wątpliwość i umocnił się w wierze”.
Św. Tomasz jest patronem Indii, Portugalii, Urbino, Parmy, Rygi, Zamościa; architektów, budowniczych, cieśli, geodetów, kamieniarzy, murarzy, stolarzy, małżeństw i teologów.
W ikonografii św. Tomasz przedstawiany jest jako młodzieniec (do XIII w. na Zachodzie, do XVIII w. na Wschodzie), później jako starszy mężczyzna w tunice i płaszczu. W prezentacji ikonograficznej powraca wątek „niewiernego” Tomasza. Atrybutami Świętego są: kątownica, kielich, księga, miecz, serce, włócznia, którą go przeszyto, zwój.