Przemienienie Pańskie. Droga do chwały wiedzie przez cierpienie

Przemienienie Jezusa miało umocnić wiarę Apostołów oraz przygotować ich na przeżycie Jego męki i śmierci oraz pokazać że właśnie przez te trudne wydarzenia można dojść chwały, którą objawia Chrystus. Paradoksalnie choć apostołowie mieli nabrać odwagi na to, co dopiero miało nadejść, przeżyli spotkanie na Górze Tabor z nieukrywanym strachem.

Święto Przemienienia Pańskiego nazywane jest także epifanią lub teofanią, transfiguracją. Obchodzimy je w Kościele 6 sierpnia. Tego dnia Liturgia wspomina opisane w ewangeliach wydarzenie, przez które Jezus objawił swoje bóstwo.

Opis Przemienienia Pańskiego w ewangelii jest pełen symboli. Charakterystyczne dla objawiania się Boga są góra, światło i obłok.

“Jezus wziął ze sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich” (Mt 17,1).

Twarz Jezusa i Jego szata stały się bardzo jasne, świetliste jak słońce. Apostołowie mogli zobaczyć także Mojżesza I Eliasza i usłyszeć głos samego Boga Ojca, który potwierdził, że Jezus jest synem Bożym.

Mojżesz i Eliasz pojawili się tutaj jako świadkowie, którzy potwierdzili, że to, co widzą apostołowie jest rzeczywiste i jako prorocy Starego Testamentu pokazują, że całe objawienie prowadzi do Jezusa. 

Przemienienie Jezusa miało umocnić wiarę apostołów oraz przygotować ich na przeżycie męki i śmierci Jezusa. Przemienienie ukazuje też, że do chwały objawionej przez Jezusa dochodzi się przez cierpienie i śmierć.

Tak jak każda teofania (czyli objawienie bóstwa) Przemienienie Pańskie budzi fascynację i zachwyt ale zarazem lęk, dlatego św. Piotr powiedział najpierw: „dobrze, że tu jesteśmy” a w chwilę później uczniowie „upadli na twarz i bardzo się zlękli”. W religioznawstwie mówi się, że Bóg jest „mysterium fascinosum et tremendum”, czyli tajemnicą fascynującą i przerażającą.

W chrześcijaństwie wschodnim święto Przemienienia obchodzone było już w V wieku. Do dziś zajmuje ono w liturgicznym kalendarzu chrześcijańskiego Wschodu jedno z najważniejszych miejsc. Przemienienie jest też bardzo częstym motywem ikonografii wschodniej.

Na Zachodzie pierwsze wzmianki o tym święcie pochodzą z VII i VIII wieku. Bardziej upowszechniło się ono w okresie wypraw krzyżowych, kiedy bardzo popularne były pielgrzymki do Ziemi Świętej, w tym także na Górę Tabor, uznawaną za górę przemienienia.

W 1457 r. papież Kalikst III, jako wyraz wdzięczności za zwycięstwo nad Turkami odniesione 6 sierpnia 1456 r. pod Belgradem, wprowadził je do liturgii całego Kościoła katolickiego. W 1964 r. Górę Tabor odwiedził papież Paweł VI, który jako pielgrzym przemierzał Ziemię Świętą.

źródło: stacja7.pl