Na ten Czas cz. 10

 
Moi Drodzy,
 
„Na ten Czas” – tak zatytułowałem wiadomość do Was wszystkich, którzy przez kolejne kilka dni będziecie mogli jeszcze raz zmierzyć się z rozważaniami i muzyką zawartą na naszej płycie „Nowa Nadzieja – Zawierzenie. Gra idzie o człowieka, o Europę”. Płycie, której już sam tytuł daje do myślenia i do podjęcia go w głębi serca każdego z nas, i w odniesieniu do tego Czasu, który teraz przeżywamy, Czasu Wielkiego Postu, i do tego Czasu, który jest Czasem zmagania się każdego z nas z sytuacją epidemii choroby Koronawirusa (COVID-19) w naszej Ojczyźnie.

Pierwsze rozważanie jest zatytułowane: „Nadzieja jako akt powiernictwa” i kończy się jakże ważnymi, i aktualnymi słowami: „Taka chwila, jaką teraz przeżywacie, jest dla każdego z was próbą jakiejś nadziei”.

Z pozdrowieniami

Adam M. Cieśla
 


 

Postscriptum


 

Postscriptum


 

Postscriptum
 
„Miłość nie jest umiłowana. Umiłować Miłość, to złożyć w Niej swoje nadzieje. Lecz i na odwrót: pozwolić na to, by Miłość złożyła swa nadzieję w nasze ręce[1]”. „Ale to się zmieni, to się już zaczyna zmieniać. Wyłaniają się horyzonty nowej nadziei, która wszystko zmieni. Dla nowej nadziei nie to jest ważne, przez kogo się umiera i gdzie. Ważne dla kogo i za kogo. Św. Paweł napisał: Albowiem nie sobie żyjemy, nie sobie umieramy. W głębinach śmierci jest ukryta moc przyswajania. Śmierć jest braniem na własność. Jesteśmy własnością tych, którzy mieli odwagę za nas umrzeć”[2]. „Jest w tym przesłaniu jakiś jednoczący ludzi od wewnątrz dziwny wiatr. Choć jego szum nie dla wszystkich znaczy to samo, to przecież każdy ma coś z niego w swoim sercu. Wiatr, który nie gasi, lecz roznieca ciepło. Co z tego wiatru powstanie? Co się narodzi? Czemu każe przeminąć? Nie umiemy odpowiedzieć na te pytania. Czas przyszły jest dla nas tajemnicą, ale w nas otwarła się nowa nadzieja”[3].

Baranio
 


 
[1] J. Tischner, Miłość niemiłowana, Wydawnictwo Sławomira Grotomirskiego 1993, s. 22-29
[2] J. Tischner, Miłość nas rozumie, Wydawnictwo ZNAK, Kraków 2011, s. 10
[3] J. Tischner, Myślenie według wartości, Społeczny Instytut Wydawniczy ZNAK, s. 202
 


 
Zobacz poprzednią część, kliknij tutaj